Rewolucja kulturalna

Epoka przemysłowa i naukowy, napędzany techniką styl życia obnażył ograniczoność ról kobiety i mężczyzny, w wyniku czego początek dwudziestego wieku przyniósł rewolucję kulturalną. Zaczęto odwracać się od sztywnych, zaprogramowanych ról przypisanych do płci, za cel adaptacji obierając miejsce pracy. W wyniku swoich żądań kobiety wykonują obecnie, w rozkwicie Wieku Informacji, takie zawody, które w społeczeństwach przed Wiekiem Industrializacji zarezerwowane były dla mężczyzn. W związku z nieprzerwanym procesem adaptacyjnym człowieka kwestionuje się sztywność tekstów ustalających reguły dorastania. Współcześni chłopcy, którzy rodzą się z taką samą strukturą mózgu i systemem biochemicznym, jak ich przodkowie zajmujący się łowiectwem, zbieractwem czy uprawą roli, potrzebujący samodyscypliny, poczucia społecznego znaczenia i duchowego bezpieczeństwa, nie znajdują żadnego konkretnego kodeksu męskiego postępowania, według którego mogliby żyć. Rozwój cech męskich chłopca (a więc tego, co u dorosłego mężczyzny uważamy za „męskość”, psychologiczne ujęcie rozwoju męskiego „ja”) nie następuje automatycznie i powszechnie w chwili wkraczania w dorosłość. Jak mówią statystyki, większość nastolatków nie wykształca w okresie dojrzewania na tyle mocnego męskiego „ja”, by w wieku dwudziestu jeden lat w pełni zasługiwać na miano prawdziwego dorosłego. Wielu z nich nie jest nim nawet wtedy, gdy zbliża się do czterdziestki.