Poszukiwanie tożsamości

Podstawowe pytania, które chłopiec w pierwszym etapie dojrzewania zadaje na temat tożsamości, zmieniają się z biegiem lat. Z początku, w wieku dziewięciu, dziesięciu lat, chłopiec nie dba świadomie o swoją tożsamość – zaczyna modelować swoją tożsamość, eksperymentować, uważnie przyglądać się swoim kolegom i członkom rodziny, ale nie są to jakieś konkretne działania. Gdy nadchodzi dojrzewanie, wewnętrzne siły biologiczne pchają go do tego, by stał się mężczyzną jedynym w swoim rodzaju. Zaczyna się poważnie zastanawiać: „Co myślą o mnie inni?” Zaczyna myśleć, które części siebie powinien ukryć, a które pokazywać, aby stać się efektywnym dorosłym.
Można to także wyrazić inaczej: „Czy mimo moich potencjalnych słabości inni zauważą, kim jestem, kim naprawdę jestem? A jeśli tak, to czy będą mnie kochać? Co powinienem zrobić?” Podczas pierwszego etapu dojrzewania naturalna, z początku nieświadoma, wewnętrzna niepewność chłopców (i dziewcząt) staje się coraz bardziej świadoma. Chłopiec gubi pewność siebie, zaczynając sobie zdawać sprawę ze swoich słabości. Jeszcze pięć lat temu, kiedy czuł, że oszukuje w sytuacjach społecznych, uścisk czy dobre wytłumaczenie łagodziło jego ból, głównie dlatego, że rozpraszało jego myśli i pozwalało zapomnieć. Teraz nie potrafi zapomnieć żadnego emocjonalnego bólu swojej tożsamości.