KLUCZ DO WYRÓWNYWANIA NIEDOSKONAŁOŚCI ŻYCIA EMOCJONALNEGO DORASTAJĄCYCH CHŁOPCÓW

To, co do tej pory powiedzieliśmy o rozmowie, nie oznacza wcale, że powinniśmy przestać rozmawiać z naszymi synami. Trzeba stawiać przed nimi werbalne wyzwania – konkretne emocjonalne pytania i czynności (więcej szczegółów na ten temat w części drugiej, trzeciej i czwartej). Jednocześnie przyglądając się krytycznie stosowanym przez nas stylom wychowywania, uczenia i edukowania, dochodzimy do wniosku, że nasze największe emocjonalne zaniedbanie w stosunku do dorastających chłopców polega na braku odpowiednich osób, z którymi chłopcy mogą nawiązywać relacje, z którymi mogą doświadczać życia, rozmawiać. Tymczasem właśnie z powodu mniejszych umiejętności werbalnych powinni oni spędzać czas z większą liczbą osób, dających im szansę stymulacji werbalnej i emocjonalnej. Co przez to rozumiemy? Z powodu posiadania emocjonalnej przewagi umiejętności prowadzenia głębokich rozmów kobiety umieją lepiej wykorzystać mniejszą liczbę związków. Mężczyźni nie wykorzystują w takim samym stopniu dwóch czy trzech związków, potrzebują ich (a także zajęć z rówieśnikami i osobami starszymi od siebie) znacznie więcej, aby uzyskać odpowiednią jakościowo i ilościowo stymulację emocjonalną.