Inne tematy

Ze względu na swoją orientację przestrzenną oraz przepływ testosteronu mózg męski w znacznie większym stopniu niż kobiecy skłania się ku zachowaniom graniczącym z przemocą, polegającym na fizycznej aktywności, gestykulacji (pominąwszy zwykłą gestykulację, towarzyszącą rozmowom) i zabawie. Wszystkie te zachowania mogą doprowadzić do naruszenia fizycznych granic między ludźmi (warto zauważyć, że zachowania kobiet bardziej niż zachowania mężczyzn naruszają werbalne granice między ludźmi). Zakodowana w męskim mózgu skłonność do przemocy ma neurologiczne źródła. Pionier badań nad mózgiem, Ruben…

Założenie, że hierarchia zapewnia zdrowszą atmosferę ludziom, społeczeństwu, kulturze, okazuje się problematyczne w obecnych czasach, kiedy męską hierarchię (patriarchat) zaczyna się winić o światowe problemy w postaci wojen, przemocy i kolonializmu. To właśnie męska hierarchia stanowiła istotny czynnik w ich powstaniu. Na przykład na podwórkach przywódcami męskich hierarchii często zostają rozrabiaki. Jeśli jednak spojrzeć całościowo na bawiących się na boisku nastolatków pierwszego etapu, łatwo zauważyć, że ta sama hierarchia zapewnia im również poczucie bezpieczeństwa i…

Na ogół mózg męski jest bardziej zhierarchizowany niż mózg kobiety. Co to oznacza? Jest on stworzony do łowów (często w grupach), do obrony fizycznej, do wznoszenia budynków i udowadniania męskości poprzez realizowanie ambicji społecznych. Rozpoznaje swoje miejsce w hierarchii dziobania i podejmuje ważne dla siebie, rodziny i społeczności decyzje na podstawie odpowiedzi na pytanie: „Jakie jest moje miejsce wśród mężczyzn?” Szuka lidera w postaci Przywódcy, jednocześnie sam próbując nim zostać. Kiedy przyglądamy się zabawom dwunasto-, trzynastolatków,…

Mózg męski w połączeniu z falą testosteronu bardziej wyodrębnia siebie ze społecznego tła niż mózg kobiecy. Rozwijający się mózg wywoływał u chłopca potrzebę niezależności. Rozwój mózgu w pewnym momencie pierwszego etapu dojrzewania przybierze formę potrzeby niezależności. System mózgowy i wydzielające się w większych ilościach hormony skłaniają nastolatka do poszukiwania samodziel- ; ności (pamiętaj, że jednocześnie czuje się on bardzo niepewnie w swoim osamotnieniu i oddaleniu od wsparcia emocjonalnego, do którego nie umie, wzorem dziewcząt, się zbliżyć). |…

Jest „bardziej” mężczyzną czy też „lepszym” mężczyzną. Słowa nie potrafią dobrze oddać prawdy, która jest dwojaka. Przede wszystkim każdy dorastający chłopiec jest indywidualnością i trudno mówić o jakimś ustalonym zestawie dobrych czy złych cech. Jednocześnie jednak mózg męski wykazuje pewne tendencje i jeśli wymagamy od trzynastolatka, aby rozmawiał o swoich emocjach tak, jak jego rówieśniczka, okazujemy brak szacunku dla różnic między płciami. Jeśli je zaakceptujemy, lepiej przygotujemy go do kontaktów z kobietami, które wcześniej dojrzewają…

Oczywiście, można nauczyć mężczyzn swobodnego i głębokiego wyrażania swoich uczuć. Jeśli jednak kiedykolwiek zażądalibyśmy od chłopca takiej samej ekspresji emocji, jak w wypadku dziewczyny, to pokazalibyśmy swoją ignorancję, brak dobrego smaku i szacunku wobec jego mózgu i aktywności hormonalnej. Często martwią mnie rozmowy z ludźmi bądź artykuły pisane przez osoby, które twierdzą, że emocjonalność męska i żeńska jest wynikiem „wychowania” czy „socjalizacji”. Zdarza się, że jakaś matka czy nauczycielka mówią: „Mój syn (uczeń) umie mówić…