Niski poziom testosteronu

Z równie dużym prawdopodobieństwem na pierwszym etapie dojrzewania możemy mieć do czynienia z chłopcem o niskim poziomie testosteronu. Nawet jeśli przejdzie przez okres dojrzewania, nie wykazuje zainteresowania sportem, jego masa mięśniowa jest niewielka, jest mało ambitny pod względem społecznym i tym podobnie. Najprawdopodobniej uda nam się znaleźć chociaż jeden obszar (gry wideo bądź pojedynki słowne), w którym można zobaczyć wpływ testosteronu na jego zachowanie. Są też jednak tacy chłopcy, którzy po prostu nie mieszczą się w „typie testosteronowym”. Oczywiście troszczymy się o nich, o ich piękne natury. Często znajdują sobie małe grono, które ich akceptuje, a unikają większych skupisk chłopców (większe grupy chłopców wymagają więcej agresji/testosteronu) oraz zostają rzecznikami innych, którzy również „nie pasują”. Zdarza się, że matki zastanawiają się, czy powinno się zmuszać ich „syneczków” do jakiegoś sportu. Moim zdaniem, najlepiej jest pozwolić chłopcu na pierwszym etapie dojrzewania podejmować wybrane przez siebie działania. Jeśli chłopiec zmaga się z problemem natury społecznej, emocjonalnej czy jakiejkolwiek innej, sport i inne działania „testosteronowe” wydają się dla niego najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zapewniają jemu i całej grupie czynności, na których można się skoncentrować. Nigdy nie spotkałem się z sytuacją, by gra w tenisa wyrządziła szkodę „wrażliwemu chłopcu”. Natomiast wschodnie sztuki walki, na przykład aikido, mogą dostarczyć mu nowych wyzwań i w dużym stopniu przyczynić się do jego wychowania.