Mogą im również towarzyszyć następujące sygnały

Chłopiec stara się dorównać standardom grupy rówieśniczej, do której chce należeć, przez co oddala się od was emocjonalnie. (Niektórzy sądzą, że oddalanie się emocjonalne trzynasto-, czternasto- czy piętnastolatka od rodziców jest normą. Osoby te są jednak w błędzie. Być może podstawową emocją, jaką budzą w nim rodzice, jest gniew, niemniej jednak jest to emocja. Sytuacja jest niepokojąca, kiedy nastolatek zupełnie zrywa więzi emocjonalne z rodzicami i dalszą rodziną).
Zachowując się odpowiednio w swoim środowisku, wasz nastolatek stara się znaleźć swoją „ekipę”, ale często, z nie wyjaśnionych powodów, do żadnej nie pasuje – staje się wyobcowany, chowa się w swoim pokoju, zajmuje się stale tym samym i być może desperacko stara się zwrócić na siebie uwagę; W stopniu znacznie przekraczającym dopuszczalne przez dorosłych normy zaczyna eksperymentować z narkotykami/alkoholem/papierosami bądź innymi niebezpiecznymi substancjami uzależniającymi. Oglądanie telewizji czy gry wideo zajmują mu znacznie więcej czasu niż jakiekolwiek inne zajęcia; Przedkłada komputer nad wszelkie kontakty towarzyskie;
Nie umie określić swojego życiowego celu ani rozmawiać na ten temat; Nie potrafi prowadzić rozmowy bez pozowania i udawania; Przejawia nieodpowiednie do swojego wieku zainteresowanie seksem (obsesje seksualne); Nie ma poczucia własnego „ja” poza kreowanym przez media wizerunkiem młodego człowieka, którego atrybutem są buty, ciuchy i tym podobne;
Zmieniają się wpojone w dzieciństwie podstawowe zasady moralne; Obsesyjnie i nieodpowiednio do swojego wieku traktuje uczucia konkretnej dziewczyny (bądź chłopca).