Jądro tożsamości

Nastolatek doświadczający zaledwie jednego z wymienionych czynników jest być może dobrym uczniem i synem, niemniej dorasta w emocjonalnej próżni. Jego samoocena, czy też „jądro tożsamości”, to czarna dziura, którą odkryje podczas dorastania i najprawdopodobniej nauczy się ukrywać do chwili, gdy stanie się dorosły. Wtedy ukrywanie nie jest już możliwe. Doświadczanie przez waszego syna dwóch ze wspomnianych czynników najczęściej przejawia się złym zachowaniem w okresie dojrzewania. Możemy stwierdzić, że nastolatek jest krzywdzony przez kulturę i sytuację emocjonalną, w której się znajduje. Prawdopodobnie będziemy chcieli jak najszybciej znaleźć rozwiązanie takiej sytuacji. Jeśli na chłopca oddziałują trzy czynniki, prawdopodobnie znajduje się w stresie pourazowym: jest emocjonalnie zaniedbany, opuszczony i skrzywdzony przez kulturę. Jeszcze zanim ukończy dwadzieścia jeden lat, może przejawiać zachowania niebezpieczne dla siebie i otoczenia, chociaż prawdopodobna jest też sytuacja, że z zadawaniem ran i odrzucaniem innych osób poczeka jeszcze jakiś czas. Oznaki zaniedbania emocjonalnego i urazu zauważalne są w następujących postaciach: Znaczne pogorszenie się wyników w nauce, któremu towarzyszyć może słabsza kondycja fizyczna; Odsunięcie się od przyjaciół; Gorszy kontakt z rodzicami, nauczycielami i/lub pedagogami; Unikanie zajęć mających na celu samorozwój (zajęcia rodzinne, hobby, koła zainteresowań, zajęcia ponadobowiązkowe);
Wzrost zachowań niezgodnych z normami (o których chłopiec wie, że są złe).