LABILNOŚĆ EMOCJONALNA

Sformułowanie „labilność emocjonalna” opisuje szybkie zmiany nastroju (od stanu podwyższonego do obniżonego). Można je zastąpić nazwą „wahania emocjonalne”. Judith jest matką trzech synów w wieku siedem, dziesięć i trzynaście lat oraz dwóch córek w wieku dwanaście i czternaście lat. „Nie żartuj” – powiedziała kiedyś na spotkaniu rodziców – „ani w połowie nie jest tak trudno wychowywać dojrzewających chłopców jak dziewczynki. Z moimi chłopcami zawsze wiadomo, o co chodzi. Z dziewczynami – nigdy. Sytuacja zmienia się z sekundy na sekundę. Ich emocje są na zawołanie. Z dziewczętami trzeba postępować jak z jajkiem”. Mówiła, tak jak wielu rodziców, o tym, że często odpowiedzi emocjonalne chłopców są mniej skomplikowane niż dziewcząt. Chociaż powyższe stwierdzenie to duże uogólnienie, możemy je w pełni zrozumieć, kiedy przypomnimy sobie o tym, w jaki sposób męski mózg podejmuje działalność emocjonalną. Zazwyczaj – w przeciwieństwie do mózgu kobiety – nie wykazuje tak szerokiej aktywności neurotransmisyjnej. Dlatego też wydaje się czasem, że chłopcy są „prostsi” w swoich reakcjach emocjonalnych. Połączcie tę informację z cyklicznością wydzielania hormonów żeńskich (estrogen/progesteron), a zrozumiecie, na czym opierał się punkt widzenia Judith. Podczas gdy estrogen aktywizuje komórki mózgowe, progesteron działa na nie hamująco. Porównywany jest czasem do anestezji, ponieważ działa na mózg „usypiająco”. Stąd dziewczyna wydawać się może jednego dnia pobudzona, a drugiego przygaszona, zwłaszcza podczas menstruacji, kiedy najpierw estrogen, a później progesteron uzyskują wysokie stężenia.