Życie szkolne

Trudniej mu będzie radzić sobie z porażkami, zwłaszcza w tych dziedzinach szkolnych, na których najbardziej mu zależy. Z chwilą gdy konkurencja i presja rówieśnicza nabierze nowego znaczenia, zacznie coraz bardziej rywalizować. Z przyjemnością będzie przyjmować na siebie odpowiednie obowiązki szkolne, na przykład pomaganie innym uczniom w nauce czy branie udziału w przygotowaniach do uczenia młodszych dzieci. Może potrzebować dużo czasu i uwagi nauczyciela.
Częściej będzie podawać w wątpliwość autorytety, ich idee. Innymi słowy, będzie częściej kwestionował rozmaite zagadnienia, ponieważ będzie chciał myśleć samodzielnie. Prawdopodobnie do czasu pełniejszego rozwoju intelektualnego (środkowy bądź ostatni okres dojrzewania), pomimo podejmowanych prób, nie uda mu się „pokonać” nauczyciela. Nie będzie się też zgadzał z autorytetami w kwestii swojego zachowania. Owe niezgodności to doskonała szansa dla dorosłych, aby zorientować się, czy nadążają za chłopcem w przechodzeniu do następnych etapów rozwoju. Być może to już czas, aby dorosły autorytet ugiął się – nie w kierunku permisywności, lecz odpowiedzialności, którą w coraz większym stopniu będzie obarczał chłopca. „Proszę pani, nie chcę tego robić”. „W porządku, w takim razie, co chcesz robić? Coś musisz zrobić”. Będzie oczekiwał większej możliwości dokonywania wyborów. Boleśniej, ale jednocześnie radząc sobie z tą sytuacją, będzie uczył się na swoich błędach. Będzie potrzebował więcej wyzwań i mniej opieki.