UWAGA SKIEROWANA NA PRZESTRZEŃ

Terytorialność uporządkowanie to dwie powiązane z sobą cechy przestrzennego, męskiego mózgu. Uwaga mózgu nieustannie kieruje się na ocenianie wielkości przestrzeni, jej wykorzystanie, szacowanie, jaką jej część można nazwać własnym terytorium oraz jaką jej część zajmuje wykonanie jakiegoś zadania. Architektura jest zajęciem typowym dla mózgu męskiego (nie oznacza to wcale, że kobiety nie są doskonałymi architektami, lecz że zazwyczaj więcej dorastających chłopców niż dziewcząt zastanawia się nad tym, jak zaprojektowano i wzniesiono dany budynek. Warto pamiętać, że jedynie jedna piąta dziewcząt wykazuje takie same umiejętności, jakie wykazują chłopcy w testach przestrzennych). Celem architektury jest wykorzystanie przestrzeni do realizacji projektu. W jej ramach wyznacza się terytorium, które ma być wykorzystane, określa warunki, jakie muszą być przez tę przestrzeń spełnione (zwracając uwagę, czy warunki te można przekroczyć), oraz odpowiednio przeprowadza budowę. Myślenie architektoniczne to dobra metafora, opisująca terytorialność i uporządkowanie mózgu męskiego. Dąży on więc do postawienia budowli (co można nazwać funkcją mózgu) w określonej części mózgu i podtrzymywania tej funkcji w tym
właśnie miejscu do czasu, aż zadanie (budynek) zostanie zakończone. Mózg kobiety przypomina bardziej zbiornik wodny, który rozciąga się w wielu miejscach. Gdybyśmy zastosowali urządzenia skanujące oba rodzaje mózgu, wówczas zauważylibyśmy, że mózg męski jest bardziej „uporządkowany”. Koncentrując się na jakimś zadaniu, aktywizuje się mniej jego obszarów.